Recensie: Heerestaat & Rozenlaan

​
Nina’s ouders zijn net gescheiden. Dat betekent niet alleen dat Nina vanaf nu elk weekend met een enorme weekendtas heen en weer moet fietsen tussen twee huizen, maar ook dat ze in sneltreinvaart moet wennen aan de nieuwe situatie. Aan de nieuwe vriendin van haar vader bijvoorbeeld, die twee kinderen heeft: Lindi (type valse stiefzus) en Mark (headbangende metalfan). En aan het feit dat haar moeder als een zombie-in-pyjama door het huis wandelt.

Eigenlijk heeft Nina het al druk genoeg met voetbal, vriendinnen en haar laatste schooljaar – en nu komt dit er ook nog bij. Hoe moet ze dit in hemelsnaam allemaal tegelijk doen?

​

Cover & achterflap
Kort gezegd: Leuk en past goed bij de feeling van het verhaal! Het heeft een mooie kleur - hoewel het een klein beetje tandarts-achtig is - en de tekeningen erop vind ik al helemaal leuk gedaan. Het past ook perfect bij de inhoud van het verhaal.

Inhoudelijke recensie
Heerestraat & Rozenlaand snijdt een onderwerp aan waar toch best een aantal jongeren mee kampen: gescheiden ouders. Het is een belangrijk thema dat op luchtige maar zeker niet ongevoelige wijze wordt neergezet. De schrijfstijl was vlot en fijn om te lezen. Volgens mij zullen veel jongeren in eenzelfde situatie zich herkennen in Nina.

Daarop voortbouwend: de personages waren realistisch, driedimensionaal en fijn om over te lezen. En bovendien voelden ze ook ‘Nederlands’ - ik kan het even niet anders verwoorden. Ik weet ook niet wat in de stijl en hun manier van doen ze zo Nederlands maakte, want ik kan mijn vinger er niet precies op leggen (misschien de welbekende nuchterheid? hmm), maar desondanks wilde ik het vermelden. In mijn ogen is dit namelijk positief. We hebben YA-boeken van Nederlandse (én Vlaamse, overigens) bodem nodig die herkenbaar zijn voor jongeren hier. Ook was het fijn om te lezen dat elk personage een duidelijk eigen stem en eigen problemen hadden waarmee ze worstelen, inclusief de ouders. De verschillende vriendschappelijke en familiaire relaties waren heel goed neergezet, net zoals de machteloosheid, frustratie, woede en verdriet die er bij de kinderen én ouders van gescheiden gezinnen bij komt kijken.

Het enige minpunt van het boek is de romantische relatie. Ik wil niet al te veel spoileren, maar het heeft niets te maken met het taboe er omheen. Daar kan ik nog wel overheen kijken. Het is meer dat ik er totaal geen feeling voor had. Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik ervan moet vinden, want aan de ene kant vond ik het een typisch geval van puberale verliefdheid met hormonen en heftige emoties. En in die zin was het vrij goed neergezet. Aan de andere kant vond ik het geen mooie relatie om over te lezen en shipte ik de personages ook niet. Waarschijnlijk ligt het meer aan mij en mijn idealistische kijk op romantische relatie en niet aan het boek. Desondanks had ik liever dat de romantische relatie er niet in zat.

Een ander, klein minpuntje is dat ik het jammer vond dat het stiefzusje zo gemeen werd neergezet. Van alle personages vond ik haar het meest oppervlakkig overkomen.

Tot slot
Heerestraat & Rozenlaan is een heerlijk, vlot geschreven boek dat een zwaar thema aankaart op luchtige maar meesterlijke wijze. Carlie van Tongeren heeft wat mij betreft een super YA-debuut, her en der wat puntjes wat ik persoonlijk minder vond, maar zeker niet storend waren. Ik kan niet wachten op haar volgende boek! Van mijn krijgt dit boek vier sterren.

---

Phoenix