Recensie: durf te schrijven! - Carry Slee

Carry Slee is een begenadigd jeugdschrijver en ondanks dat ik nog nooit boeken van haar las, ken ik wel haar reputatie en die gaf me vrij hoge verwachtingen van dit boek. Toch waren we sceptisch. Een zelfhulp boek over schrijven is namelijk niet hetzelfde als een jeugdboek.

Daarom ga ik mijn mening direct nuanceren: ik ben iemand die al jaren schrijft. Kortverhalen, lange verhalen, contemporary, fantasy, opiniestukken, spoken word en slam poetry, noem het en ik heb het al geschreven (ja, zelfs toneelstukken). Mijn grootste tip als schrijver zal dan ook altijd blijven: gewoon doorzetten, ook als je weet dat het shit is. Blijven geloven, blijven werken en uiteindelijk, na jaren vol bloed, zweet en tranen (alle drie letterlijk te nemen), kom je er wel. Schrijven is afzien in mijn ervaring en in dat opzicht verschilde mijn mening al met die van Slee.

Kijk, er zijn heel veel visies op schrijven en Slee beschrijft zeer nauwkeurig de hare. Met bakken talent en lef is dit wellicht een manier om er te geraken. Ik benadruk hiermee ‘een’ manier, niet ‘de’ manier en voeg ook toeval aan dat lijstje toe.

Want dit is niet genoeg.
Prent dat vooral in je hoofd. Dit is het soort boek dat je handvaten geeft om je aan op te trekken, maar het spierwerk moet je zelf doen. (gelukkig geeft ze je daarvoor opdrachten) Je krijgt van een hele hoop dingen de basisbeginselen mee en alles wat ze zegt klopt ook effectief, maar uitdieping moet je zelf doen en die geeft ze niet mee. Karakters, plot, uitwerking, diepgang, het klopt dat ze dat allemaal covert, maar niet voldoende. Pakweg plotten was een stuk waar ik weet dat ik veel kan leren, maar Slee zegt het amper te doen, terwijl veel beproevingen mij al geleerd hebben dat ik niet zonder kan. Voor fantasy bijvoorbeeld, zal dit niet voldoende zijn. Voor fantasy heb je namelijk ook nog aanvullende dingen nodig, die ze niet beschrijft omdat ze er geen ervaring mee heeft.

Slee heeft veel gevoel voor taal, spanningsbogen en verhaalstructuren en dat maakt het voor haar inderdaad voldoende om met dit boek als handleiding aan de slag te gaan en een bestseller te schrijven. Ik ben niet weg van haar stijl, maar waarschijnlijk komt dat omdat ik vroeger nooit wat van haar gelezen heb en inmiddels voorbij haar doelgroep ben. Ook had ik het soms moeilijk met haar theatrale manier van te zeggen ‘dit is de manier om een boek te schrijven en anders ben je gedoemd om te falen’. Wel, ik schreef ook al een boek en ik deed het niet op die manier en ik gok dat veel schrijvers het wat dat betreft met me eens zijn. Wat mij betreft is die ondertoon die de hele tijd duidelijk is, ook het grootste minpunt aan dit boek, want iedereen die zich erin verdiept heeft, zal je hetzelfde vertellen als ik.

Het is maar zo simpel om een uurtje schrijfadviezen van bestellerauteurs op te zoeken en je komt meermaals tegenovergestelde meningen bezig. Ik ben jarenlang naar de boekenbeurs in Antwerpen getrokken gewapend met de vraag ‘Heeft u advies voor een jonge schrijver?’ en uit die ervaring kan ik je bevestigen dat veel mensen  die daar zaten ook niet altijd Slee’s mening deelden. Geloof me maar dat het niet zo makkelijk is om een boek zonder plotting uit de losse hand te schrijven of karakters met een paar alinea’s aan achtergrondinfo diepgang te geven. Dat is mijn eerste voorbeeld waar ik het al niet met Slee eens ben en ook mensen als Tomi Adeyemi (Bloed en Beenderen) en V.E. Schwab zullen je dit ook vertellen.

Is het een slecht boek? Nee, zolang je in het achterhoofd houdt dat dit niet alles is. Dat het veel meer is dan dat. Schrijven is niet zomaar een hobby. Het is bloed, zweet en tranen en hopen dat je de zelfbeheersing hebt om niet je laptop door de kamer te smijten.

Maar het is ook geweldig mooi. Ik hou ervan, zowel van de frustratie als weten dat dit is hoe je het bedoelde.
Doe het daarvoor. Omdat je het graag doet, omdat je van letteren houdt.
En zet door. Dat is uiteindelijk het belangrijkste.

Ik vind het heel moeilijk om hier sterren op te plakken omdat ik simpelweg niet de beoogde persoon voor dit boek ben. Persoonlijk zou ik het misschien drie sterren geven, iemand die nog nooit een woord geschreven heeft zal het waarschijnlijk meer geven.

Oeh, dat is nog zo’n ding dat je niet uit het oog mag verliezen.
Gewoon beginnen, je kan nergens op wachten. Gewoon beginnen met schrijven en blijven gaan tot je tevreden bent. Die bloed, zweet en tranen kom je dan vanzelf wel tegen.

Gaos