Discussie - Er wordt te veel nadruk gelegd op romantiek in YA

We hebben eerder al besproken in een discussie waarom jongens minder tot geen YA lijken te lezen in vergelijking tot meisjes. Een van de opties die geopperd werd, was dat het te veel ‘meisjesdingen’ bevat, waaronder: romantiek. YA blijkt volgens sommigen te zoetsappig te zijn, te romantisch. Loslatend of jongens té romantische boeken niet kunnen lezen, gaan we dit keer verder in op de stelling: Er wordt te veel nadruk gelegd op romantiek in YA (en NA).

SOPHIE
Ik hou van romantiek. Ik ben een sucker voor alles wat daar zelfs maar een beetje mee te maken heeft. Ik wil slow-burn romantiek, insta love, enemies to lovers, love-triangles. Elke keer weer als ik een boek lees dan ben ik nauwelijks twintig pagina’s in of mijn hart heeft een Only True Pairing gevonden. Als een boek geen romantiek heeft dan voelt het voor mij echt alsof er iets mist. Vind ik dat er te veel nadruk op romantiek wordt gelegd los van mijn liefde voor liefde? JA!
Toen ik net YA begon te lezen, had ik nog geen relaties gehad en boeken gaven me het verkeerde beeld. Ze leerden me over mensen die alles voor hun geliefde doen en liever sterven voor iemand die ze net 5 min kennen dan dat ze waarde hechten aan hun vrienden en familie. Op het moment dat ik mijn eerste relatie kreeg, veranderde ik van de ene op de andere dag in een opstandige tiener want al die hoofdpersonages in boeken luisteren ook niet meer naar hun ouders zodra de ‘ware’ hun leven is ingewandeld. Boeken doen alsof romantische liefde de wereld kan redden, maar dat is lang niet altijd waar. Zo vaak wordt je gered door de liefde voor je familie, je vrienden, je huisdieren. Een boek kan naar mijn mening nooit genoeg nadruk leggen op liefde, maar wel op romantiek. Al was het maar omdat er mensen bestaan die aromantisch zijn en door boeken het gevoel krijgen dat dat niet eens een optie is.

LEA
Voor ik begin moet ik denk ik zeggen dat ik echt leef voor romantiek in boeken… Dus ja, dat beïnvloedt me enigszins.

Ik ben het voor een deel met deze stelling eens. Het lijkt erop dat je amper een YA kan hebben zonder liefde, dat auteurs proberen al hun personages te koppelen en dat je hoofdpersonage eigenlijk niet een heel boek single kan blijven. Dat idee vind ik zelf heel erg verkeerd. Het is niet erg om single te zijn en jouw personage hoeft ook niet het perfecte liefdesleven te hebben, met de perfecte jongen en weet ik veel wat. Zeker als het doel van je personage iets te maken heeft met de wereld redden, is een relatie helemaal niet nodig. Het kan natuurlijk gebeuren, maar het is geen prioriteit. En toch krijg ik een beetje het gevoel dat dat tegenwoordig wel moet gebeuren. Alsof een verhaal niet compleet is zonder de romantiek.

Maar, aan de andere kant, ben ik hier evenzeer schuldig aan als iedere andere auteur. Ik houd van romantiek. Ik leef voor die speciale momenten tussen de hoofdpersoon en de liefdesinteresse. Ik houd er nog meer van om erover te lezen. Vaak is dat ook de reden waarom ik een boek echt niet weg kan leggen. Er was een tijd dat ik enorm fan was van The Infernal Devices van Cassandra Clare, maar de reden dat ik die niet weg kon leggen, was vanwege de romantiek, niet per se vanwege de actie (al vond ik de actie ook goed. Het was gewoon met name de romantiek). Het enige boek dat ik me kan herinneren niet weg te kunnen leggen door de actie, was de The Hunger Games trilogie. Het boeide me niet echt of ze met Peeta of Gale eindigde, ik wilde gewoon dat ze overleefde.

Het punt is, ik wil zelf ook gewoon romantiek in verhalen. Dus ja, misschien ligt de nadruk er te veel op, maar om nu te zeggen dat ik het heel erg vind… Nee. ik wil geen geforceerde liefde enkel en alleen omdat de hoofdpersoon (of zelfs bijpersoon anders single is). Maar zelf weet ik eerlijk gezegd niet of ik evenveel zou genieten van verhalen zonder romantiek. Mijn romcom fase duurt niet voor niets al drie jaar… oeps.

FENNA
Voor mij ligt dit een beetje aan het soort boek, al kan ik vooropstellen dat ik romantiek in boeken absoluut kan waarderen. In een contemporary YA vind ik het niet erg als er nadruk op ligt. Liefde speelt gewoon een grote rol in ons leven. En wie wil er nou niet lekker wegzwijmelen met een goed boek? Ik wel, hoor. Vooral in de tijd dat er in mijn eigen leven weinig romantiek te bekennen was, maar nu nog steeds.

In andere genres, zoals dystopie, vind ik romantiek minder belangrijk. Natuurlijk is het niet erg als het erin zit, maar ik zie dan wel het liefst dat het op een subtiele manier in het plot verweven is. In een serie als Divergent bijvoorbeeld moet het redden van de mensheid een belangrijkere rol spelen dat de liefde tussen Tris en Four.

Waar ik overigens wel een voorstander van ben, is dat de romantiek op een realistische manier beschreven wordt. Nou heb je in YA minder met dingen als seks te maken dan in volwassener boeken, maar dit soort dingen wordt niet altijd op de juiste manier afgebeeld. En hé, voor een langere periode single zijn, is óók iets wat veel mensen in de realiteit meemaken, dus waarom niet in boeken? Mijn conclusie is dus dat ik een voorstander ben voor romantiek in boeken, mits het op een goede en realistische manier verwerkt is.

Sophie, Lea en Fenna