Waarom zou ik zelf mijn boek willen schrijven?

​Ik weet nog heel goed hoe ik Girl Online van Zoe Sugg in de winkel had gekocht. Ik kende haar vaagjes van YouTube, maar ik heb denk ik in mijn hele leven twee á drie video’s gezien en deze heb ik niet eens afgekeken. Girl Online leek me gewoon een leuk boek en dus besloot ik het boek te kopen toen het net een maandje op de markt was. Nederlands is nooit mijn sterkste vak geweest en in Girl Online moest ik voor het eerst in mijn leven woorden echt gaan opzoeken. Mijn woordenschat schoot omhoog, en de 15-jarige ik vond het daarom ook wel een heel tof boek. Het stond prachtig in mijn boekenkast en had tot mijn geluk dezelfde grootte als de meesten van mijn boeken - want daar ben ik stiekem toch wel héél streng op.

Tot ik ging opzoeken of er een tweede deel zou komen. Overal zag ik artikelen die sprake van de term “ghostwriting”. Wat is dat dan nu weer? Een spookschrijver? Ik besloot het maar even op te zoeken.

Ghostwriter; a person who writes one or numerous speeches, books, articles, etc. for another person who is named or presumed to be the author.

Ahá. Dus Zoe Sugg had Girl Online niet geschreven, ze had alleen het idee bedacht! Na nader onderzoek blijkt dat meer dan 90% (en het nadert de 100%!) van de boeken die door beroemdheden zijn geschreven, in werkelijkheid geschreven zijn door spookschrijvers. Als groot liefhebber van schrijven en destijds als een meisje dat zonder moeite 1.000 woorden per dag schreef (ik mis die tijd!) snapte ik er niets was. Waarom zou ze je je eigen idee niet zelf willen schrijven? Waarom laat je het schrijven door een wildvreemde en ga je ervan door met alle credits? Als ik een idee bedenk, zie ik het al helemaal voor me. Als ik schrijf, moet het precies zoals ik het in mijn hoofd heb. Hoe kan een wildvreemde, of misschien zelfs een bekende, nu weten wat ik denk en wil?

Nu is een spookschrijver niet echt een dingetje in Nederland of België, maar in Amerika wordt het door zo’n beetje alle beroemdheden gebruikt. Zij hebben, net als velen van ons, de droom om iets te schrijven of hun verhaal te delen. Helaas staat hun agenda volgekliederd met interviews, fotoshoots of politieke dingen (want ja, ook Hillary Clinton en Barack Obama hebben ook gebruik gemaakt van spookschrijvers!) en is een spookschrijver voor hen een goede optie. Met goede communicatie en het nalezen van de schrijfsels kom je er zo. Jij je boek, de spookschrijver geld voor brood, iedereen blij toch? Vaak zijn spookschrijver en bedenker het met elkaar eens en houden ze de spookschrijver geheim. Over het algemeen zijn het de fans die overal problemen van maken, omdat hun favoriete YouTuber niet perfect is en het niet zelf kon schrijver.

Persoonlijk zou ik nooit gebruik willen maken van een spookschrijver. Waarom zou ik mijn boek zelf schrijven? Omdat het mijn verhaal is, mijn idee, mijn personages. Omdat ik het hele proces wil meemaken, de dagen dat ik met mijn handen in het haar zit, de dagen dat ik mijn computer uit het raam wil smijten en dagen dat ik eindelijk die ene scène op papier krijg. De dag dat ik het manuscript inlever en de spannende dagen die volgen. De dag van afwijzing en maanden of jaren later, de dag met “Wij willen het uitgeven”. Het is een heel proces waar je van groeit en het lijkt me fantastisch om dat zelf mee te maken. Voor mij zou het niet mijn boek voelen als ik het niet zelf heb geschreven.

Ik snap dat beroemdheden die tijd niet hebben en die tijd niet willen of kunnen maken. Maar als je gebruik maakt van een spookschrijver, zou ik - als die persoon het zelf ook wil - credits geven en de naam in het dankwoord toch benoemen, of zelfs op de cover. Het is namelijk jullie meesterwerk, niet alleen het jouwe - in mijn ogen dan. In mijn achterhoofd blijf ik maar denken, waarom wil je het niet zelf schrijven? Natuurlijk is het moeilijk! Natuurlijk heb je slechte dagen, maar ook goede. Waarom wil je het niet zelf doen?! Waarom heb je er als spookschrijver vrede mee?!

Omdat spookschrijvers hetzelfde willen als wij. Schrijven. Schrijven, schrijven en schrijven. Uitgeven maakt voor hen niet veel uit, als ze maar kunnen schrijven. Bijna alle spookschrijvers komen ook per ongeluk in de business terecht. Joe Bunting bijvoorbeeld, die na het proeflezen van zijn mentors boek vond dat alles herschreven moest worden. Zijn mentor had er geen tijd voor en dus bood Joe aan om het zelf te doen. Daarmee is zijn carrière als spookschrijver begonnen. Joe vond het zo leuk, dat hij met schrijven zijn brood kon verdienen, dat het hem niets uitmaakt dat hij niet met koeienletters op de voorkant stond. Zelf kon hij geen ideeën bedenken, maar wel uitwerken. Zijn klanten waren blij, hij was blij, eind goed al goed toch?

Ik heb begrip en onbegrip, en dat is prima. Het komt er eigenlijk op neer dat het je eigen keuze is. Zelf zou ik dat schrijfproces voor een cent willen missen, maar veel beroemdheden voelen zich toch fijner met een spookschrijver. Ga ervoor, denk ik dan. Fans zullen toch altijd iets vinden waar ze teleurgesteld in zijn. Als jij er volledig achterstaat, doen. En mijn beste lezer, het moet je niet altijd uitmaken wie het heeft geschreven. Als het een goed boek is, is het een goed boek. Voor mij maakt de naam op de voorkant dan écht even niet uit, als ik het maar lekker kan lezen in de bus, thuis op de bank met een kop hete thee of desnoods met een boterham met hagelslag enkele minuten voordat ik moet rennen voor mijn trein.

Het hield mij niet tegen, want ik kocht het jaar erna Girl Online: On Tour in Rotterdam met een vriendin. Welke nieuwe woorden zou ik nu leren? Wat zou er nu met Penny gaan gebeuren? Wie, wat waar, ik wilde het allemaal toch wel weten.

Ik kwam er echter in Nijmegen pas achter dat ik het boek in het Engels had gekocht en het een paar centimeter kleiner was dan de Nederlandse versie. Verdorie…

Katie