Soof's cinema - Juni

Sinds april heb ik een abonnement op de bioscoop en in tegenstelling tot mijn sportschoolabonnement maak ik hier wel veelvuldig gebruik van. Ik heet jullie welkom in ‘Soofs cinema’, waarin ik vanaf nu elke eerste zondag van de maand vertel over de films die ik heb gezien en of het aanraders zijn. Het zullen de ene maand wat meer films zijn dan de andere, maar we gaan het zien.

Allereerst, de films die ik in juni op het grote scherm zag:
Vrijdag 1 juni - Overboard
Maandag 4 juni - 2001: A SPACE ODYSSEY - 50th anniversary
Woensdag 6 juni - JURASSIC WORLD: FALLEN KINGDOM (3D)    
Donderdag 14 juni - Love, Simon
Woensdag 20 juni - Ocean’s 8
Zaterdag 23 juni - Incredibles 2
Donderdag 28 juni - Tag
Zaterdag 30 juni - Redbad

Tijd om ze in chronologische volgorde af te tikken!

Overboard is een romantische comedy en een remake van een film uit 1987 met exact dezelfde naam. De film draaide al een tijdje in de Verenigde Staten voordat de bioscopen in Nederland hem overnamen. Het grootste verschil tussen deze remake en de originele film zit hem erin dat de sekses van de meeste hoofdrolspelers zijn geswitcht. Er zitten verder maar een paar aanpassingen in de film en in sommige scènes is de dialoog zelfs een-op-een hetzelfde. De meest gehoorde kritiek op de film is dan ook dat deze niets origineels aanlevert, maar daar ben ik het niet mee eens want ik vond de personages uit deze remake een stuk sympathieker. In de originele film leefde ik niet echt mee omdat de mannelijke variant van Kate ronduit een zak was.
Overboard gaat over Kate, een alleenstaande werkende moeder wier man is overleden en die druk bezig is met studeren om een zuster te worden. Om geld op de plank te brengen naast haar studie werkt ze als schoonmaakster.  Wanneer ze wordt ingehuurd om een luxe jacht, behorend aan de rijke Mexiaanse playboy Leonardo, schoon te maken, komen de twee in conflict. Leonardo ontslaat haar en duwt Kate van zijn boot af, helaas voor hem komt hij even later zelf ook ten val en heeft geheugenverlies. Wanneer zijn zus doet alsof ze hem niet herkent en zijn dood faket, komt Kate naar het ziekenhuis en vertelt dat ze getrouwd zijn. Leonardo wordt hierop aan het werk gezet zodat Kate genoeg tijd heeft om zich op haar studie te focussen.
Het zal geen grote verrassing zijn hoe deze film eindigt, maar ik was er meer door geraakt dan ik vooraf had gedacht. Er zit een scène in met de dochters van Kate waar ik echt even om heb moeten huilen. Deze film verraste me door de manier waarop ik mij in de personages kon inleven en de humor die verrassend goed in mijn straatje lag. Het niveau van romcoms ligt normaal niet zo hoog en daarom was deze voor mij ook echt wel bovengemiddeld.
Deze film wordt door critici bijzonder slecht ontvangen. Het zou een slechte remake van een mediocre film zijn en scoort gemiddeld maar een 4,2 online en dat is jammer. Dit is geen hoogstaand epic verhaal en misschien is het ook geen goede bioscoopfilm, maar mocht je hem ooit op Netflix zien staan, dan zou ik hem aanraden.

2001: A SPACE ODYSSEY  draaide vijftig jaar geleden voor het eerst in de bioscoop en om dat te vieren draaide de originele film voor een paar weken weer in de bioscoop. Ik had hiervoor wel van deze film gehoord, maar ik had hem eerlijk gezegd nog nooit gezien.
De film bestaat uit vier hoofdstukken waarvan sommige duidelijker zijn dan anderen. Het eerste deel speelt zich af in prehistorisch Afrika, het tweede in 1999 en het derde en vierde deel achttien maanden later. De laatste twee delen gaan over astronaut Dale onderweg naar Jupiter. Al deze delen staan met elkaar in verbinding, maar op welke manier is niet altijd even duidelijk.
Het is nu bijna een maand geleden dat ik deze film zag en ik heb nog steeds geen idee wat ik ervan moet vinden. Ik viel bijna in slaap tijdens deze film, dus echt goed zou ik hem niet noemen (of ik was oververmoeid), maar echt slecht zou ik hem nou ook weer niet noemen. Ik was de bioscoop namelijk nog niet uit of ik zat al op Google om een aantal vragen op te zoeken over het einde. Deze film is zo bizar. Het is een hele surreële sci-fi klassieker dus zeker kijken als je dat interessant vindt. Het internet kon mijn vragen niet beantwoorden trouwens...

Jurassic world: Fallen Kingdom is alweer het vijfde deel in de Jurassic Park franchise. De eerste film dateert uit 1993, waarna deel twee in 1995 volgde en deel drie in 2001. Hierna lag het meerdere jaren stil en volgende deel vier in 2015 en uiteindelijk dit vijfde deel in 2018. Deze laatste twee films spelen zich 22 jaar na de eerste trilogie af en zijn in principe los te volgen, dit weet ik, omdat ik beschamend genoeg voor ik in de bioscoop zat nog geen eerdere Jurassic-film had gezien. Ooit.
Het plot van deze film is vrij simpel: het themapark waar tot leven gehouden dinosaurs werden gehouden is verlaten en de dinosaurs lopen er nu vrij rond. De vulkaan op het eiland staat op het punt om uit te barsten en de vraag rijst of deze levende wezens weer opnieuw moeten uitsterven of niet. De helden van het verhaal vinden van niet en gaan er naartoe om zo op de plannen van een op geld belust persoon te stuiten, die dan weer gestopt dient te worden.
Ik keek deze film in eerste instantie alleen omdat Chris Pratt erin speelt en dinosauriërs ontzettend cool zijn. En deze film stelde daarin ook absoluut niet teleur. Was het zo goed dat ik meteen de vorige films heb gezien: nee. Maar het was wel indrukwekkend en ik zou zeker naar opvolgende films gaan. Er is nog geen sprake van een principe waar ik zat van ben, al kan dit natuurlijk prima als je alle voorgaande films hebt gezien zoals mijn vriend.
De storyline was duidelijk te volgen zonder voorafgaande geschiedenis dus vooral uitproberen als je zin hebt in een redelijk simpele sci-fi. Een vervolg staat gepland voor 11 juni 2021 dus je hebt nog even de tijd.

Love, Simon liet mij voor de eerste keer beleven hoe een uitverkochte bioscoopzaal eruitziet. Wij waren te laat met het ophalen van onze gereserveerde kaartjes en de bioscoop had ze al verkocht aan iemand anders. We konden gelukkig alsnog op de laatste twee vrije stoelen en wow, wat een film was dit!
Love, Simon is de boekverfilming van Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld van Becky Albertalli en gaat over Simon, een jongen van zestien jaar die homoseksueel is en nog niet uit de kast is. Hij raakt op een gegeven moment aan de praat met een andere jongen op zijn school en anoniem wisselen ze e-mails uit totdat Simon wordt ontdekt en gechanteerd.
Deze romantische comedy draait voornamelijk over de verliefdheid van Simon op Blue, de jongen met wie hij schrijft en wiens identiteit hij probeert te ontmaskeren. Deze film gaat dan ook niet per se om het uit de kast komen van Simon, maar noemt wel de angst over hoe vrienden en familie zullen reageren.
Dit boek heeft een poosje zoveel voor mij betekend dat ik al moest huilen bij de trailer toen ik in de bioscoop zat. Ik heb in de bioscoop tijdens de film zelf ook een aantal mensen horen huilen.
Dit was een goede film in zijn genre al kan ik er best, net als op het boek, een aantal dingen op aanmerken. Simon vind ik bijvoorbeeld nog steeds geen heel erg leuk karakter. Dat Simon niet mijn favoriet was, neemt niet weg dat deze film een goede boodschap had en bij vlagen ontzettend grappig en ontroerend was. Iedereen die wel eens romcom kijkt, moet deze film ook maar gewoon afwerken.

Ocean’s 8 was een film die ik gewoon moest zien. Ik hoorde van vrienden dat het seksistisch was om een film te willen zien, alleen maar omdat er alleen maar vrouwen in spelen, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik bedoel, ik kijk ook genoeg films alleen maar omdat er een bepaalde acteur in speelt. Ik keek Love, Simon alleen maar omdat er een LHBT-personage in zat.
Ocean’s 8 is onderdeel van de Ocean’s franchise. De eerste drie films, met onder andere George Clooney als hoofdpersonage, gingen over een groep van respectievelijk 11, 12 en 13 mannen die overvallen pleegden. Deze film gaat over het jongere zusje van George’s personage dat nadat zij zelf uit de gevangenis komt een team van acht vrouwen samenstelt om het Met-gala te beroven. I guess it runs the family.
Deze film heeft meerdere grote namen, net als zijn mannelijke variant en geeft ons onder andere een acterende Rihanna.
Dit is een ideale film om te kijken met vriendinnen op een filmavond. De humor was geplaatst en de beelden van het Met-gala waren ronduit prachtig. Ik vond het geweldig om zoveel sterke vrouwen samen te zien die elk uit een ander deel van de samenleving leken te komen.
Het enige wat ik minder vond was het feit dat een van de hoofdpersonages wraak wilde nemen op haar ex. Kunnen vrouwen nou nooit iets doen zonder dat er een soort van romantisch plot in zit? Voor de rest, geweldig en als je graag naar dit soort films kijkt of gewoon een zwak hebt voor sterke vrouwelijke hoofdrollen zou ik zeggen: ren naar de bios.

Incredibles 2 is het vervolg op een film van ruim veertien jaar terug. Veertien jaar, dat is immens, zeker voor een kinderfilm. Het verbaasde mij dan eigenlijk niet zoveel dat ik in een overvolle zaal zat met allemaal twintigers.
De regisseur van het eerste deel zei dat hij alleen een vervolg wilde maken als dat net zo goed voelde als het eerste deel en in dat opzicht ben ik absoluut niet teleurgesteld.
Het begon al goed met het animatiefilmpje vooraf, het was ongelofelijk schattig en op sommige punten verontrustend en ging over een vrouw met legenestsyndroom. Als je de Incredibles niet wilt zien, zou ik ‘Bao’ alsnog opzoeken online.
Niet dat ik mij voor kan stellen dat je de Incredibles niet zou willen zien. Deze film speelt zich in de dagen na de eerste film af. Er is nog steeds discussie over het gegeven dat superhelden verbannen zijn. Elastigirl wordt benaderd door een bedrijf om superhelden weer in een goed daglicht te stellen en gaat aan het werk terwijl Mr. Incredible thuis voor de kinderen zorgt. Al snel krijgt het gezin te maken met een vijand genaamd de Screenslaver en moeten ze met z'n allen de wereld redden.
De film heeft niet alleen humor, maar ook een boodschap over het gebruik van technologie. Ik heb geen idee hoe deze film het bij kinderen doet, maar de twintigers bij mij in de zaal vonden hem hilarisch.

Tag is een waargebeurd verhaal over een groep vinden die nog steeds elk jaar in mei tikkertje speelt. Dit jaar zijn ze van plan om Jerry te tikken, hij is al dertig jaar nog nooit ‘het’ geweest, omdat hij tot het uiterste gaat om niet getikt te worden. En deze mannen gaan vér om niet getikt te worden, van een baan aannemen als schoonmaker omdat hun vriend de CEO is, tot een achtervolging in golfkarretjes of het tikken tijdens een begrafenis of bevalling. Deze mannen spelen tikkertje op een heel intens niveau.
De zaal zat vooral vol met mannen en ik merkte ook dat mijn vriend deze film grappiger vond dan ik. Ik ergerde mij op sommige momenten aan de hoeveelheid alcohol en wiet die de personages gebruikten, toch was dit een leuke comedy en is het principe van dertig jaar lang tikkertje spelen bijzonder interessant. Als je in bent voor een beetje plat vermaak (al is er zeker wel een plot en zag ik bepaalde dingen niet aankomen) zou ik zeker deze film zien.

Redbad is gebaseerd op de Friese koning Radboud, die rond 700 na Christus in conflict lag met de Franken. Hoewel de film gebaseerd is op een echt bestaande man, was er veel onduidelijkheid over zijn leven en dit is door de filmmakers verder ingekleurd. Ook met de wel aanwezige informatie is niet altijd even waarheidsgetrouw omgegaan, zo veranderde een dochter bijvoorbeeld in een zus.
Ik wilde deze film eigenlijk alleen zien omdat er veel kritiek op was vanuit de Verenigde Staten. Redbad was namelijk ontzettend tegen het Christendom en deze film belicht dat geloof niet op een al te positieve manier.
De regisseur van deze film maakte met zijn vorige historische epos Michiel de Ruyter veel bewondering los. Michiel was voor een kort moment de vaderlandse held en dat hij een groot aandeel had in de slavenhandel vergeten we dan maar even. Waar Michiel de Ruyter vooral lof oogstte, is deze film van bijna drie uur een stuk minder enthousiast ontvangen. In het meest positieve geval krijgt het namelijk 2,5 sterren en wordt er gesproken over een overschreeuwend en tenenkrommend verhaal.
Ik vond deze film een lust voor het oog en onder andere de scènes met paarden waren prachtig, maar als je verder kijkt dan alleen het aangeleverde beeld dan is deze film redelijk jammer en ben ik het met de professionele critici eens. Historisch accuraat zou ik het niet willen noemen, eerder een langgerekt drama met de nodige actiescènes.
Is deze film dan slecht? Nou nee, ik heb mij wel degelijk vermaakt. Het was ook zeker wel educatief, want aan de hand van mijn onderzoek na de film leerde ik ook weer de nodige dingen die mijn middelbare school niet behandelde. Ik denk dat deze film vooral mooi is als je alleen naar de plaatjes kijkt, maar die zijn mooi genoeg dat ik geen spijt heb dat ik deze film heb gezien. Een deel van mij wil Redbad zelfs nog een keertje zien omdat er zoveel details in zaten.

Nou, dat waren alle films die ik zag in juni! Ik hoop dat jullie hier wat aan hadden en zijn aangespoord om binnenkort nog meer verhalen te consumeren, alleen dan op het witte doek.

Tot volgende maand!
​

Sophie