Recensie: Evermore - Sara Holland

Cover en achterflap
Goed begonnen is half gewonnen en damn, dat geldt voor deze cover! Het is echt een plaatje en ik ben echt heel erg fan. ook de manier waarop hij mooi samen past met het eerste deel heeft me echt overtuigd. De korte inhoud is krachtig en accuraat, dus dat is orde!

​

Inhoudelijk
Jules (laat ons eerst even een moment van praise nemen voor deze mooie naam) is een van de meest verwarrende hoofdpersonages die ik ooit al gelezen heb. De ene keer maakt ze zich te veel zorgen om haar veiligheid, het volgende loopt ze recht haar gevaar in en dat is maar één van de vele voorbeelden die ik hiervan kan geven. Het is misschien geen wonder als je kijkt naar wat er al met haar gebeurd is, maar dat maakt het niet minder verwarrend en onvoorspelbaar. Het feit dat ze zo doorheen geschud wordt door het plot en de andere personages, maakt haar ook niet echt sterk en dat gevoel had ik wel willen hebben. Dat miste.  Datzelfde had ik bij haar tegenspeler Caro. Het voelde alsof ze neergezet moest worden als een Cersei, een sterke, vrouw die wel slecht is, maar met reden. Het voelde zo, maar het kwam niet over en dat vind ik enorm jammer. 

Ze wordt echt heen en weer geslingerd en als ze dan al eens zelf over haar lot mag beslissen, maakt ze vage keuzes.

Ook de interactie tussen de personages was op zijn zachtst gezegd wispelturig. Je zou denken dat de tovenares Jules meteen dood wil, maar ik snap nog steeds niet honderd procent, waarom ze dat niet deed. Iets met haar hart natuurlijk, maar exact? Nope, niet duidelijk.

Meerdere interacties tussen personages en vooral de relaties daartussen die sprongen als een sinusfunctie van goed naar slecht en terug en op zo’n snelheid dat ik het niet echt geloofwaardig vond.

Er gebeurt ook gewoon zoveel op 270 pagina’s en normaal is een boek aan dit tempo heerlijk, maar in dit geval ging het te snel. Dit boek was beter geweest als het 100 pagina’s langer was, want ondanks dat de opbouw van het verhaal wel oké was, werd het aan zo’n hoog tempo afgehaspeld dat ik de helft van de tijd niet goed wist wat er nu exact aan het gebeuren was omdat ze een half land verder zaten dan twee regels terug, bij wijze van spreken.

Nu, dit komt ook wel omdat ik niet zo’n fan was van de manier waarop de eerste persoon heden, het standpunt dus, gebruikt werd. Ik had het gevoel dat er basisfouten gemaakt werden die er na edits echt uit zouden moeten zijn. Dat laat niet weg dat het soms echt sterke en heel poëtische beschrijvingen heeft die het dan wel weer een stukje compenseerden, maar toch niet volledig.

Dat zorgde er ook voor dat er veel onduidelijkheid was. Het einde en de volledige opzet van dit boek was echt heel goed, dat moet ik wel benadrukken, maar het is te snel opeenvolgend om er echt veel bij te voelen en dat maakte het voor mij moeilijk om van te genieten.

Daarom ga ik het boek maar 2 sterren geven. Met spijt in mijn hard. Ik snap nu ook de gemengde gevoelens die ik eerder al las, want dit is een heel persoonlijke ervaring en ik snap oprecht dat er echt heel veel mensen zijn die dit los vijf sterren geven juist voor die snelheid en vaart, waardoor ik het minder vind.

---

Gaos