Recensie - De Zwendelprins, Rima Orie

Als nieuwsgierige keukenhulp is de 17-jarige Simran op de hoogte van de meest kleurrijke verhalen en de smerigste roddels die er in het paleis de ronde doen. Toch is er slechts één verhaal dat zowel haar als de rest van de bevolking van Surya in de ban houdt: de mysterieuze verdwijning van de kroonprins. Tot er, twintig jaar na zijn verdwijning, een prins uit het Noorden bij het paleis verschijnt met de belofte de kroonprins terug te vinden. Zal het deze mysterieuze prins lukken? Of heeft zijn bezoek een heel ander doel?

Cover, binnenwerk en achterflap
Als we niet op voorhand wisten waar dit boek over zou gaan (Eerste vijf hoofdstukken stonden al op Sweek) dan zou sowieso één van ons dit boek hebben gekocht om de cover alleen. En de prachtige kaart - gemaakt door Merle Findhammer - die binnenin staat. En dan nog eens de prachtige tekeningen, gemaakt door Rima Orie zelf binnenin. Met andere woorden is de visuele kant van dit boek zonder enige twijfel een dikke 20/10 waard.
De achterflap zelf leest heel vlotjes en belooft veel. Een verdwenen kroonprins, een prins uit het noorden, dubbelzinnige doeleinden?
Geef maar hier!

Inhoud
Een boek van 400 pagina’s van Nederlandse bodem? Kom maar op! Wij waren van tevoren dan ook razend benieuwd naar welke wendingen het verhaal allemaal zou nemen. En die nieuwsgierigheid werd beloond.

Het boek begint in de keukens van het koninklijke paleis, waar Simran samen met de andere keukenhulpen voorbereidingen treft voor de komst van een prins uit een ander koninkrijk. Vanaf de eerste pagina spatten de geuren en kleuren van de pagina’s - dit komt onder andere door de Indiase gerechten die erin verwerkt zijn, zoals gulab jamun. Je leert dus niet enkel kennismaken met een heel nieuwe wereld, maar ook met typisch Indiase kledij, gerechten, voorwerpen en feesten - zoals Divali, het lichtjesfeest.
Deze Indiase aspecten maken het een heel uitzonderlijk boek. In de Nederlandstalige boekenwereld zijn er maar weinig fantasy-boeken waarin de wereld gebaseerd is op een niet-Europese cultuur. Waarom het specifiek op India gebaseerd is, is ook heel snel te ontdekken: Rima Orie is zélf van Indiase afkomst.
Het verhaal komt langzaam op gang - maar niet langzamer dan de gemiddelde high fantasy. Zodra alle nodige pionnen echter op hun plek staan, kom je terecht in een spannende wervelstorm. Het boek zit logisch in elkaar met duidelijke oorzaak-gevolg structuur. Ook al lijkt het op het eerste zicht dat een aspect uit het niets komt, later valt dat dan weer op een heel logische plek binnen het geheel. Enkele aspecten blijven ook op het einde losse draden: wat gaat er nu gebeuren met de prinsen van Firgard? Maar voor het globale verhaal maken die lijnen niet veel uit. En eigenlijk hopen we dat dit in de een of andere spinoff wel verder gaat en opgelost wordt.
Wat ook zeker een heel groot pluspunt was, was de mooie representatie. Ten eerste van lhbtq+ personages (de lesbische rani’s waren zo fijn neergezet, #happytears) en ten tweede de representatie van een doof personage, die ondanks haar doofheid toch zelfstandig en zo veel meer is dan haar ‘gebrek’.
De personages zelf zijn heel fijn. Simran is niet de standaard hoofdpersoon, in de zin dat ze heel normaal is. Een underdog, als het ware. Niet bijzonder heldhaftig, niet ‘uitverkoren’ en ook niet gedreven om te rebelleren tegen haar samenleving. Dat laatste vonden we heel mooi: je ziet heel goed hoe iemand in een kastensysteem denkt via Simran. Voor sommige lezers kan dit misschien als een zwakte of vlakheid lijken, maar het is zeker voor onze eurocentrische visies misschien eens goed om hier in te duiken - een heel andere manier van denken. Simran groeit desondanks toch. Op het einde konden we enkel juichen voor haar.
Dan is er natuurlijk nog De Zwendelprins zelf. Een intrigerende jongeman. Je wil hem soms slaan, soms moet je om hem lachen. SPOILER: de romance tussen hem en Simran is ergens misschien te makkelijk te verwachten, maar ergens vonden de we de kusscène net heel onverwacht? Paradox. Alleszins, het is wel een fijn romantisch plot, niet iets wat allesoverheersend is in het verhaal.
Wat ons wel een beetje stoorde was dat er nog wat taalfouten en tegenstrijdige details in het boek stonden. Dit kan de schrijfster niet kwalijk genomen worden, maar je ziet zo wel dat uitgeverij Moon misschien een beetje beter had kunnen opletten tijdens hun redactie. Zo veel dat het ons echt frustreerde was het niet.
Internationaal gezien is er nog wat discussie over het gebruik van het woord “oriëntaals” om boeken aan te prijzen (het wordt gezien als racistisch, stereotypisch en bovenal erg eurocentrisch (voor meer info: lees het boek orientalism van Edward Said)) maar aangezien dat binnen hedendaags Nederland en België minder lijkt te spelen, zullen we daar niet teveel over doorgaan.
In het kort? Een heel mooi, ontroerend en magisch boek met een sprankel originaliteit die we graag terug zien komen.


Conclusie
Wij zijn fan van Orie en kijken erg uit naar haar volgende boeken. Rima Orie schrijft alsof ze nog veel meer in haar mars heeft en een van de betere origineel Nederlandse auteurs kan worden. Wij geven de Zwendelprins vijf sterren!

Sophie, Fenna en Livia