Recensie: 67 seconden

AchterflapZestig seconden. Zeven verdiepingen. Drie regels. Een wapen.
Will staat 67 seconden in de lift naar beneden, met in zijn broekband een pistool. Zijn broer Shawn is vermoord, en Will weet wat er van hem verwacht wordt.

Niet snitchen. Niet huilen. Wraak.








Cover & achterflap
In het begin vonden wij de cover van 67 seconden eigenlijk maar meh. Het trok ons niet echt. Hij was zo grijs. Echter, hoe langer we dit boek in handen hebben en hoe langer we er naar kijken, hoe beter we hem vinden. Niet alleen geven de liftknoppen duidelijk aan waar we ons bevinden, maar je gaat langzaam maar zeker ook steeds meer aandacht besteden aan de jongen op de achtergrond. Een jongen die wegspoelt tegenover cijfers en opeens vraag je je dan af: waarom? Het grijs op de voorkant weerspiegelt ook heel erg en eigenlijk zagen wij de jongen pas toen we het boek een keer in de zon lazen.

Inhoudelijke recensie
We hebben erover nagedacht om deze recensie in vrije vers te schrijven, maar durfden het uiteindelijk toch niet aan. Toch zijn er niet veel woorden nodig om dit boek te beschrijven. Vertaler Maria Postema heeft ook in het Nederlands het verhaal prachtig kunnen verwoorden.

67 seconden is een gedurfd boek om te vertalen. Nederland loopt qua diversiteit nogal achter, vrije vers is hier niet heel erg populair en het hoofdpersonage wil een moord plegen. Met een aantal woorden per pagina komen we echter achter zijn verhaal en doordat er maar zo weinig woorden zijn, komt elke met kracht binnen. 

Dit is een verhaal dat ons meeneemt in een wereld die anders is dan die van veel Nederlanders. Een verhaal dat je bij de strot grijpt, en net zoals The Hate U Give al eerder deed, je recht in de ogen aan kijkt om te zeggen: “nu kun je niet meer wegkijken. Dit gebeurt.” En veel Nederlanders, laten we zeggen alle Nederlanders, hebben dat nodig. 

In alle eerlijkheid is deze recensie waarschijnlijk een puinhoop want er zijn gewoon geen woorden die vatten hoe indrukwekkend en aangrijpend dit boek is. Het gaat over familie, keuzes, verwachtingen en rolpatronen. Het heeft een sterke boodschap, maar ook een open einde om je eigen beeld mee in te kleuren. Want wat het hoofdpersonage Will na die 67 seconden doet, dat weten we niet. We kunnen alleen hopen voor het beste, wat dat dan ook is.

Tot slot
Dit boek brengt een stem in de Nederlandstalige boekenwereld die we nog niet hadden. Als vrije vers je ligt of je wilt het eens een kans geven dan is dit zeker een must-read. Erg indrukwekkend en prachtig vormgegeven. Vijf sterren.

---

de leden van kladblog